Janusz Korczak był jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w przedwojennej Polsce. Urodzony w 1878 roku w Warszawie pochodził z zamożnej polsko-żydowskiej rodziny. Całe życie Korczaka było związane z Warszawą.

Stary Doktor – bo tak go nazywano – stał się znanym przyjacielem dzieci i to ich wychowywaniem się głównie zajmował. W wieku około 30 lat ostatecznie zrezygnował z założenia własnej rodziny, co było z jego strony niemałym wyrzeczeniem.

Równocześnie włączył się od do działalności towarzystwa „Pomoc dla Sierot”, gdzie walczył o budowę domu przystosowanego do potrzeb sierocińca. To on zaopiekował się dziećmi, których rodzice zostali aresztowani, wywiezieni czy też byli prześladowani. Wykazywał się niezwykłą odwagą oraz hartem ducha.

Gdy trafił do Getta, zajmował się przede wszystkim zdobywaniem leków oraz jedzenia dla dzieci. W hitlerowskiej likwidacji Getta, Janusza Korczaka zabito wraz z otaczającymi go dziećmi, wręcz z małym dzieckiem na ręce. Dla wielu osób jest on prawdziwym bohaterem i trudno się z tym nie zgodzić.